Schemat instalacji co

Wymieniając starą instalację centralnego ogrzewania na nową, nie wszyscy decydują się na wynajęcie projektanta. Inwestor najczęściej od razu umawia się z instalatorem, a ten wdraża powszechnie stosowane rozwiązania, nie szukając unikatowych rozwiązań. Problem zaczyna się w momencie, kiedy instalacja nie spełnia określonych oczekiwań lub nie działa prawidłowo. W teorii możemy się zdecydować na jeden z dwóch typów układów c.o. – otwarty lub zamknięty, a w działaniach praktycznych możemy wybrać kocioł z opcją mieszaną. Na jaki rodzaj instalacji centralnego ogrzewania się zatem zdecydować w domu?

Schemat instalacji C.O. otwarty

W tym przypadku Możemy zdecydować się na system otwarty z grawitacyjnym bądź wymuszonym obiegiem wody. W uproszczeniu instalacje te polegają na połączeniu kotła wraz z powietrzem.

Naczynie zbiorcze- jest to miejsce połączenie, gdzie instalacja łączy się z powietrzem. Zabezpieczają one całą armaturę przed wzrostem ciśnienia wody w razie jej przegrzania. Połowa zawartości naczynia wypełniona jest wodą, a druga połowa powietrzem. Dodatkowo, jest najwyższym punktem w całej instalacji C.O.
Zawór różnicowy- jest swego rodzaju zabezpieczeniem, w wypadku awarii lub przerwie dostawy prądu, żeby mógł się otworzyć a obieg z pompą obiegową na rurze powrotnej/ zasilającej mógł pracować w systemie tzw. grawitacyjnym.
Powszechnym zaleceniem jest, aby każdy kocioł podłączany do instalacji grzewczej, która jest wyposażona w zawór trójdrożny lub czterodrożny.
Bez wątpienia, instalacja centralnego ogrzewania w schemacie otwartym ma swoje wady. Jedną z nich jest większe (w porównaniu do schematu zamkniętego) ryzyko pojawienia się korozji na elementach instalacji. W kotłach wyposażonych w funkcję ochrony przed korozją niskotemperaturową minimalna osiągalna przez niego temperatura powinna wynosić 55 stopni Celsjusza.
Generalizując, schemat otwarty najczęściej stosuje się w sytuacjach, w których niemożliwym jest, w razie powstania takiej konieczności, odcięcie źródła ciepła, jak np. kotły napędzane paliwem stałym (drewno, węgiel, koks).

Schemat instalacji C.O. zamknięty

Kotły w tym schemacie mają tę zaletę, że mogą pracować w instalacjach CO, które są zamknięte. Taki kocioł wyposażany jest w specjalnie zaprojektowane urządzenie, które odbiera nadmiar ciepła, które może spowodować przegrzanie się układu instalacji.

Zbiornik ciśnieniowy- ma takie samo zadanie jak naczynie zbiorcze w układzie otwartym. Jeśli posiadamy mały kocioł, to funkcję chłodzącą pełni tzw. wężownica. Schładza ona cały układ instalacji poprzez przepływ zimnej wody z wodociągów, która następnie jest odprowadzana do kanalizacji.
Zawór zabezpieczenia termicznego- jest to jedno z urządzeń, które zabezpiecza instalację w celu ochrony systemu w sytuacji, gdy dostawa prądu zostanie odcięta lub zdarzy się inna losowa awaria, kiedy pobór energii elektrycznej będzie niemożliwy. Ten model instalacji nie może być zainstalowany w budynkach, które są zaopatrywane w wodę poprzez hydrofor oraz miejscach, w których dość często zdarzają się przerwy w dostawie wody. Rodzaje kotłów, które mają moc grzewczą większą niż 100 kW oraz takie, które nie posiadają seryjnie wbudowanego nawiewu i systemu sterowania, również nie są dopuszczalne do instalacji w tego typu obiektach.
Maksymalna temperatura pracy kotła w zamkniętej instalacji centralnego ogrzewania wynosi 85 stopni Celsjusza, natomiast temperatura optymalna mieści się w przedziale 60-80 stopni Celsjusza. Nie tylko temperatura jest ważna, ale również ciśnienie robocze, które w tym przypadku nie powinno przekraczać 1,5 bar.
Układ zamknięty idealnie sprawdzi się w przypadku instalacji, gdzie dostawa paliwa do kotła odbywa się automatycznie. Są to m/in. kotły elektryczne, gazowe, olejowe. Patrząc na schemat otwarty, w tym wypadku zasilanie kotła można natychmiast odłączyć, co jest przydatną funkcją, jeśli taki kocioł znajduje się np. w domu.

Instalacja CO – schemat mieszany

W układzie mieszanym kocioł (w schemacie otwartym) współdziała z instalacją poprzez wymiennik płytowy.

Z powodu małej pojemności wodną instalacji po stronie układu otwartego zaleca się zamontowanie zaworu zabezpieczenia termicznego, który tak jak uprzednio, zabezpiecza instalację przed przegrzaniem się. Zaraz z tyłu, za wymiennikiem ulokowana jest instalacja centralnego ogrzewania, która pracuje w schemacie zamkniętym.

Wymiennik płytowy umożliwia współpracę instalacji z kotłem. Montowany zawór termostatyczni pełni rolę zabezpieczenia termicznego.

Naczynie zbiorcze oraz rury należy zabezpieczyć, aby uniemożliwić w nich zamarznięcie wody. Na rurach odpowietrzających, przelewowych, zbiorczych oraz bezpieczeństwa zabronione jest instalowanie jakichkolwiek zaworów.

Teraz pozostaje jedynie wybrać schemat, który będzie spełniał wymogi techniczne danego obiektu lub budynku oraz oczekiwania osoby montującej instalację centralnego ogrzewania.